Wioska jest usytuowana w otoczeniu łąk, pól i lasów. Została ona założona w 1832 roku na miejscu pradawnych lasów przez królewskiego inspektora leśnego Libeneinera. Do 1810 roku obszar ten był w posiadaniu Cystersów z Jemielnicy. Libenhein, nazwa założonej kolonii, pochodziła od nazwiska jej założyciela.
Nazwa Barut została nadana wsi w 1945 roku i być może ma coś wspólnego z domniemanym leśniczym Bajrutem. W chwili powstania, kolonia liczyła 20 działek po 24 morgi tj. 6,13 ha . Później doszło jeszcze 11 działek o powierzchni od 6 do 8 morgów tj. 1,53 – 2,04 ha. W 1833 roku , decyzją władz, mieszkańców nowej kolonii przydzielono do parafii i szkoły w Jemielnicy. W 1840 r. kolonia liczyła 121 mieszkańców a w 1855 r. było ich 227. Obszar Barutu w 1861 r. wynosił 142,18 ha. Znajdowały się na nim pola, łąki, lasy, 36 domów mieszkalnych, 32 budynki gospodarcze i gospoda. Kolonia liczyła 269 mieszkańców. Dzieci uczyły się w szkole w Jemielnicy.
17 sierpnia 1893 roku w miejsce dotychczasowej kolonii utworzono gminę wiejską Libenhein. Trzy lata później mieszkało tu 415 katolików i 3 ewangelików. Jest pewne, że jeszcze w tym czasie wieś nie posiadała własnej szkoły. Szkoła powstała na przełomie XIX i XX wieku. W 1910 r. mieszkały tu 483 osoby, w 1925 r. 517 a w 1933 r. 606. Na czele wsi w latach 1935 – 1937 stał Konstantin Pollok a w 1942 r. Gerwazy Koziollek . W 1936 roku w szkole nauczycielami byli Piotr Janik, Erhard Kolodziej i Teodor Mrohs a przedszkolanką Angela Kammler. Nauczyciel Janik prowadził w szkole kronikę Barutu, która jeszcze długo po II wojnie światowej była w użytku. Barut administracyjnie podlegał urzędowi we Wierchlesiu. W 1939 i 1942 r. wieś liczyła odpowiednio 687 i 693 mieszkańców. W 1942 r. było tu 4 gospodarzy i 42 chałupników. Wielu z nich pracowało poza wioską w górnictwie i hutnictwie. Po zakończonej wojnie w sąsiedztwie wsi na Hubertusie władze bezpieczeństwa prawdopodobnie dokonały zbrodni na żołnierzach polskich.
Do miejsc godnych uwagi należą: okoliczne lasy, łąki, zjawiska krasowe w ciągu Swibskiego Potoku, Hubertus z polaną upamiętniającą „Śląski Katyń”, kaplica w centrum wsi, budynek dawnej szkoły.
